دانلود سمینار زمینه ها و نمونه های طنز سیاسی در دهه ۴۰

دانلود سمینار زمینه ها و نمونه های طنز سیاسی در دهه ۴۰

فرمت قابل ویرایش ورد word

  تعداد صفحات: ۷۱ صفحه

 خلاصه ای از فایل

فصل اول: زمینه سیاسی – اجتماعی

ابتدا در چند سطر، تصویری کلی از وضع ایران در آغاز قرن بیستم ارائه می­شود. جامعه­ ایران در دوره­ی قاجار، هنوز فاصله­ زیادی از قرون وسطی نگرفته بود. جمعیت کشور تقریباً ده میلیون نفر بود که بیشتر آن­ها نیز به صورت عشایری و روستایی زندگی می­کردند و شهرنشینی به طور گسترده به معنای امروزی وجود نداشت اگر شهری وجود داشت فاصله­ی میان هر شهر با یکدیگر بسیار بود و وسایل ارتباطی جدید آن­ها را به هم مرتبط نمی­ کرد. دستگاه دولت کوچک و با استبداد، قدرت خود را پیش می ­برد هر چند وسیله­ چندانی جهت تحمیل اوامر خود در اختیار نداشت.

    سلسله­ قاجار گاهی دست به اصلاحات محدود می­زد اما هرگز نمی ­توانست ساختار اداری متبحر و کارایی به وجود بیاورد. هرچند همین اصلاحات کوچک نیز به جهت آشنایی ایرانیان با اروپا و جامعه­ رو به مدرن آن زمان بود. عدّه­ای از تحصیل­ کردگان اروپایی و روشنفکران به جهت آشنایی با فرهنگ اروپایی سعی در تبلیغ و بالابردن سطح دانش جامعه­ی مدنی ایران از آن وضع فلاکت بار را داشتند. اندیشه­ها گاه در قالب روزنامه و نشریات به صورت قاچاقی و مخفیانه وارد کشور می­شد و به انتقاد از استبداد قاجاری و تبلیغ اندیشه­ی آزادی و حکومت قانون می­پرداختند.

    با جلوس فتحعلی شاه بر تخت سلطنت، دوره­ای از ضعف سیاسی، اقتصادی و سیاسی کشور آغاز گردید. بخش از خاک کشور به وسیله­ی عهدنامه ­های که با انگلیس، روسیه و فرانسه بسته شد از دست رفت، وام ­های بسیاری به قدرت ­های بیگانه واگذار شد که همگی به نوعی موجی از نارضایتی مردم، روحانیون، بازرگانان و…را ایجاد کرد. معترضان به اعتراض خود ادامه دادند تا اینکه در دوره­ی مظفرالدین شاه، فشارهای مردمی و اعتراض­­های آن­ها، شاه را در قبال امضای فرمان مشروطیت تسلیم کردند.^[۱]هرچند جنبش مشروطیت تغییرات اساسی در روند ساختارهای سیاسی و اجتماعی و فرهنگی را مژده می­داد اما شکست در آن، موجی از بی­نظمی را ایجاد کرد و این امر سبب گرایش مردم ناراضی و ناکام از وضعیت کنونی خویش به رضاخان به عنوان فرشته­ی نجات بود که جامعه­ رو به اضمحلال را بهبود خواهد بخشید.^[۲]

ضعف و سستی دولت­های قانونی و نقایص درونی مجلس، به کودتای سوم اسفند ۱۲۹۹ش.منجر شد و رضاخان میرپنج از صندلی سربازخانه به تخت سلطنت و کشور داری کشیده شد. بعد از چهار سال رضاخان تبدیل به رضاشاه شد و تلاش بسیار در اداره­ی کشور نمود وی در ابتدای امر، چارچوب قانونی و تشریفات حکومت پارلمانی را از بین نبرد ولی شیوه­ی حکومتی وی با سلطنت استبدادی دوره­ی قاجار تفاوت چندانی نداشت. هر چند در دوره­ی وی بنیان­ های لازم برای ایجاد دولتی توانا فراهم آمد و قدم­های موثری به سوی تجدد برداشته شد.

مثلاً نهادهای آموزشی غیرمذهبی و شهرنشینی گسترش یافت، ارتش و شهربانی تاسیس شد، کارخانه ­های صنعتی احداث و پایه ­های اقتصادی-فرهنگیِ ناسیونالیسم ایرانی استحکام یافت اما همین پیشرفت ­های نسبی در ازای جلوگیری از رشد و بلوغ سیاسی و سرکوبی کلیه­ی آرمان­های دموکراتیک صورت گرفت. «رضاشاه تصور می­کرد که نوسازی کشور فقط از طریق تدابیر مستبدانه و سرکوبی نهادهایی میسر می­گردد که نمایندگی مردم را به عهده دارند. محدود بودن شالوده­های اجتماعی-اقتصادی دولت، مجاز نبودن تشکیل حزب­های سیاسی معتبر و توسل به زور در اداره­ی امور کشور سرانجام زیان­های خود را آشکار ساخت.رضاشاه ساختار اداری معتبری ایجاد نکرد و تا جایی که توانست بسیاری از سیاستمداران را که صفت نوکرمابآنه نداشتند را حذف و نابود کرد. بنابراین تعارض بین دگرگونی ­های اجتماعی- اقتصادی و نظم سیاسی مستبدانه روز به­ روز آشکارتر شد.»^[۳]

فهرست

فصل اول: زمینه سیاسی – اجتماعی

فصل دوم: طنز سیاسی در دوره­ی پهلوی

فصل سوم: نمونه های برجسته طنزسیاسی دردهه۴۰

۱٫غلامحسین ساعدی

ابوالقاسم حالت

۳٫بهرام صادقی

جواد مجابی

فصل چهارم: طنزوفکاهی درنشریات

هفته نامه­ی فکاهی توفیق

مجله تهران مصور

مجله کاریکاتور

روزنامه­های سراسری(آیندگان)

فصل پنجم: سنخ شناسی