دانلود سمینار هنرهای تجسمی دورۀ معاصر (با تاکید بر هنر نقاشی)

ادامه مطلب

DOC

دانلود سمینار هنرهای تجسمی دورۀ معاصر (با تاکید بر هنر نقاشی)

doc

فروردین ۳, ۱۳۹۶

هر صفحه 93 تومان

تعداد صفحات: 38 صفحه

۳,۵۰۰ تومان

دانلود سمینار هنرهای تجسمی دورۀ معاصر (با تاکید بر هنر نقاشی)

فرمت قابل ویرایش ورد word

تعداد صفحات: ۳۸ صفحه

خلاصه ای از فایل

گروه سقاخانه

هنرمندان نوگرا در دهۀ ۴۰ خورشیدی برای خلق آثاری با هویت ایرانی در دو قلمرو به جستجو و تلاش پرداختند؛ ۱٫قلمرو فرم ۲٫ قلمرو موضوع و مضمون. آنان در این راه از عناصر سنتی و نقش‌های ایرانی نظیر اسب، خورشید، پرنده، زنان با خصوصیات شرقی و از خوشنویسی،طیف رنگ آبی به کار رفته در معماری و موتیف‌های تزیینی گذشته و نقاشی‌های دورۀ قاجار استفاده نمودند. انتخاب مضامین ایرانی-ملی و مذهبی مانند آثار باستانی، معماری (کاشی‌کاری و درب و پنجره و چشم اندازهای معماری شهری و روستایی) و اشیاء ایرانی؛ گلیم، فرش و ظروف، افسانه‌های کهن ایرانی، مراسم جشن و عزاداری، مناظر روستایی و حتی چهرۀ بازارهای ایرانی در این آثار کاربرد داشت.

در اواخر دهۀ ۳۰، در بطن نقاشی نوگرا و مدرن ایران، گرایش و جریانی ظهور یافت که به «مکتب سقاخانه» معروف شد. شیخ مهدی معتقد است شیوۀ نقاشان این مکتب تلفیقی است از نقاشی انتزاعی غرب با نقش مایه‌های هنر مذهبی عامیانه، سنتی و باستانی ایران همچون تکرار عناصر معماری، کاشی کاری سنتی، به کارگیری شیوه‌های خوشنویسی در بیان بصری جدید، یا تجسم نمونه‌ای که در زندگی امروزی ایرانی از دست رفته است، همچون رقاصه دوران قاجار، نوازنده قدیمی، نمادهای مذهبی در یک متن غیرمذهبی، نقش‌های روی علم‌ یا ضریح اماکن متبرکه، اسب‌سوارها، که گرچه افتخارات گذشتهی ایرانیان را کمتر در ذهن بیننده بیدار میکند، اما یادآور شیوهی زندگیای در دسترس اما بازنیافتنی (شیخ مهدی۱۳۹۰).

گرایش گروه سقاخانه به عناصر قومی– ملی و دینی، عکس‌العملی در مقابل موج نوگرایی غربی بود، اما نمی‌توان تأثیرات اندیشه و انتقادات کسانی چون جلال آل‌احمد و غرب‌گریزی را که میان برخی روشنفکران آن سال‌ها رواج یافته بود از نظر دور داشت. به هر تقدیر نقاشان سقاخانه با مجموعه‌ای از انگیزه‌های مختلف از جمله تردید در ادامۀ کارایی هنر سنتی و ملی و از طرفی علاقه به همسویی با هنر جهانی معاصر و هم چنین میل به حفظ هویت ملی و سنتی، به عنصری آشنا روی آوردند و به قول کریم امامی کوشیدند نشان دهند که با استفاده از «مصالح آشنای دم دست» خیلی آسان می توان به یک مکتب رسید.

بدین سان، نقاشان سقاخانه با مراجعه به هنر عامیانه و مذهبی، نشان دادند که به سر چشمه ای قابل انعطاف و بسیار غنی دست یافته اند و این منبع محدودیتی از نظر مصالح، فرم و رنگ ندارد» (گودرزی،۱۳۸۴، ۱۵۶). از هنرمندان این جنبش میتوان حسین زنده‌رودی، صادق تبریزی، فرامرز پیلارام، منصور قندریز، مسعود عربشاهی،پرویز تناولی را نام برد.